Spreektekst bestuursrapportage II 2025
Voorzitter, zoals ik reeds diverse malen heb betoogd is er aan ambities geen gebrek bij dit college. En juist dat is een probleem voor Brabant.
De PVV heeft reeds eerder betoogd dat de provincie zich moet focussen op zaken waar burgers, bedrijven of onze Brabantse boeren écht iets aan hebben. Die houding is er echter allang niet meer, in plaats daarvan is een niet te stuiten ambitie een doel op zichzelf geworden. Beleid stapelen. En dat voorzitter, nogmaals, is een vlucht vooruit: lekker druk doen, de agenda vullen, elkaar bezig houden en intussen belastinggeld verbranden aan peperdure externe arbeidskrachten en zzp-ers om beleidsadviezen te schrijven en netwerkfeestjes te organiseren.
Voorzitter, krijgen we dadelijk weer een voorspelbaar mooi verhaal over maatschappelijke opgaven en dat de overheid moet zorgen voor het oplossen van grote problemen? Daarop is ons antwoord: Nee voorzitter: de overheid moet zich er juist níet mee bemoeien. Het is immers júist de overheid die de problemen heeft veroorzaakt. Jarenlang dom energiebeleid, met inzet op milieuvervuilende en subsidievretende wind- en zonne-energie, jarenlang niet investeren in de benodigde hoeveelheid asfalt, boeren wegpesten, Brabant vol laten stromen met asielzoekerscentra.
Innovatie en oplossingen bedenken voor problemen moet je aan ondernemers overlaten. Lokale ondernemers met een hart voor hun omgeving bijvoorbeeld, koester het MKB.
Voorzitter, ik wil vandaag concreet laten zien dat het college de weg kwijt is.
Ik heb daartoe wat cijfers op een rij gezet. Stelselmatig is er de afgelopen jaren een patroon zichtbaar dat de jaarrekening fors lágere programmalasten laat zien dan begroot, maar tegelijkertijd het bij die programmalasten horende Organisatiekostenbudget substantieel hoger is bij de jaarrekening dan begroot. In normaal Nederlands vertaald is dat dus "minder doen tegen hogere organisatiekosten".
Een andere manier om ernaar te kijken is de groei van programmalasten versus groei van de toegerekende organisatiekosten. Vergelijken we de netto geraamde programmalasten van 2025 met die van 2021, dan is de stijging 17%. Het daarbij geraamde toegerekende organisatiekostenbudget groeide met 56%, en groeit nu bij de burap zelfs met 100% ten opzichte van de begroting 2021.
In de jaarrekening 2021 was de realisatie van het totale OKB 141 miljoen euro. In de huidige burap is dat bijna 202 miljoen. Dat zijn onaanvaardbaar hogere organisatiekosten. Kan het college aan de volksvertegenwoordiging uitleggen hoe dat werkt: Een jaarlijkse trend van minder doelen realiseren dan begroot, en toch onder de streep jaarlijks substantieel hogere personeelskosten maken?
Voorzitter, het beleid en de uitvoering door het college zijn dan ook niet manier nog te verdedigen. Dit is volstrekt ondoelmatig.
En laat ik daarbij benadrukken dat we zien dat er hard wordt gewerkt door vele mensen hier. Maar dat neemt niet weg dat er wordt weggekeken van de vraag of de provincie wel de juiste dingen doet.
Basistaken zijn veelal niet op orde. Als ik in dit huis vraag of het verwerkingsregister actueel en compleet is, krijg ik een vaag antwoord over dat men ermee bezig is. Archivering en informatievoorziening zijn ondanks goede bedoelingen al jaren niet op orde. De provincie loopt hopeloos achter wat betreft de proactieve informatievoorziening in het kader van de WOO.
En dat zijn dan nog slechts de organisatorische zaken, dan hebben we het nog niet over de inhoudelijke taken of dingen die er gewoon voor burgers en bedrijven toe doen. Denk bijvoorbeeld aan de wegen. Mensen staan dagelijks muurvast in files. Naar het Rijk verwijzen zoals het college dat graag doet is dan lekker makkelijk, maar ook erg goedkoop: het college had immers zélf veel asfalt kunnen aanleggen en veel fileleed kunnen verminderen.
Of de gigantische overlast van de AZC's. Zoals in Budel, waar problemen niet worden aangepakt, maar waar het college van de problemen wegkijkt door de bus dan maar gewoon niet bij de halte te laten stoppen. En waarbij het college het fatsoen niet kan opbrengen om technische vragen van de volksvertegenwoordiging te beantwoorden.
Voorzitter, er zijn oplossingen voor de problemen, en die omvatten: Andere beleidskeuzes maken, goed uitvoeren van de kerntaken, en niet meer dan dat!
En dan kom ik dus terug op waar ik mijn verhaal mee startte: de ongetemde en onbeteugelde beleidsambitie van dit college: men ziet door de bomen het bos niet meer, en doet maar wat. Er zijn geen prioriteiten, het enige dat telt is geld uitgeven. En dat blijkt dus enorm ondoelmatig, zo heb ik met de genoemde cijfers geschetst.
Ik hoop dat ook de ZRK dit signaal oppikt, en er iets mee doet.
De PVV dient in elk geval een motie in, en ik ga ervan uit dat elke kritische volksvertegenwoordiger die motie steunt. De motie roept op tot een breed en diepgaand onderzoek naar de doelmatigheid van het gevoerde bestuur en beleid, omdat de verhoudingen tussen inzet en resultaten volkomen zoek zijn.