Over deze voorliggende Subsidieverordening inclusief de invoering van de bijbehorende Brabantnorm, een weigeringsgrond voor subsidie ingeval van veel te hoge salarissen, is reeds veel gesproken.

De PVV is het helemaal eens met de Brabantse gedachte dat je als overheid met belastinggeld geen instellingen of bedrijven moet financieren of subsidiëren die een excessief beloningsbeleid hanteren. Sinds kort hanteren we zelfs de Brabantnorm, en daar is de PVV heel blij mee.

Maar voorzitter: deze subsidieverordening dekt absoluut niet de lading van die mooie Brabantse gedachte.

Want voorzitter, met deze subsidieverordening kunnen nog steeds veel te veel organisatiessubsidie krijgen die dat volstrekt niet nodig hebben geziende salarissen die er in hun organisaties worden rondgestrooid.

En dat komt omdat de weigeringsgrond in deze subsidieverordening alleen maar geldt voor exploitatiesubsidies en ook alleen maar geldt als de betreffende subsidie-ontvanger voor meer als 50% door overheidsgeld wordt gefinancierd.

Maar voorzitter, die beperkingen zijn toch niet uit te leggen aan de belastingbetaler? Want waarom zou de provincie bijvoorbeeld een subsidie willen geven van 80.000 euro aan een bedrijf waarvan de directeur 320.000 euro per jaar krijgt, enkel en alleen omdat zij bijvoorbeeld slechts voor een kwart van overheidsgeld afhankelijk zijn of omdat het niet om een exploitatiesubsidie gaat?

Ik zal niet onze hele commissiebijdrage herhalen, daarom in het kort onze belangrijkste kritiekpunten bij deze koers:

- wij hebben onze twijfels bij het inverdieneffect,

- en wij hebben onze twijfels bij de gedragsverandering.

Desondanks hadden wij kunnen leven met dit voorstel, maar recente ontwikkelingen zorgen voor twijfels bij de houdbaarheid van de voorgestelde koers.

In het voorstel wordt namelijk specifiek gestuurd op nalevingspercentages.

Wij vragen ons nu af hoe houdbaar en realistisch deze percentages nog zullen zijn nu gedeputeerde Van den Hout bekend maakte de handhaving van de Natuurbeschermingswet niet uit te voeren.

In hoeverre tellen deze ontwikkelingen mee in de percentages?

Na onze kritiek hierop in de commissie EH publiceerde de gedeputeerde een artikel op internet om nadere uitleg te geven over de keuzes bij handhaving en de "verwarring" die hierover was ontstaan.

Een verwarring die de gedeputeerde zélf heeft veroorzaakt, door enerzijds over boeren die regels overtreden te zeggen 'Lex dura, sed Lex' - de wet is hard, maar het is de wet -, maar anderzijds zelf de handhaving van een wet niet uit te voeren. Voor wie wil aansturen op gedragsverandering is dat een bijzonder slecht voorbeeld. Zeker nu blijkt dat in andere provincies handhaving van deze wet geen probleem blijkt te zijn.

Hoe denkt de gedeputeerde op deze manier het goede voorbeeld te geven voor gedragsverandering?

Nederland is in 2018 aan de beurt om een Culturele Hoofdstad van Europa te leveren. Vijf kandidaten strijden nog om de felbegeerde titel. Brabant heeft er voor gekozen om de jury om de tuin te leiden door Eindhoven in naam te nomineren. Het gaat niet om 1 stad, maar om 5 steden die gelijkelijk bijdragen. Maar volgens GS en de heer Sanders gaan we de Nederlandse en Europese jury voorspiegelen dat het om 1 stad gaat om aan EU regels te voldoen. Kan de Gedeputeerde bevestigen of deze truc ook aan de Minister van OCW en de jury wordt gemeld?

Uit onderzoek onder ruim 3300 Brabanders is gebleken dat driekwart tegen dit megalomane project is. En het bedrijfsleven wil ook nog maar niet instappen, terwijl het Rijk en de gemeentes fors moeten snoeien. In Eindhoven wordt 2,6 miljoen bezuinigd op cultuur dit jaar, maar 10 miljoen voor Culturele Hoofdstad is geen probleem. In Tilburg zit de Voedselbank in financiële problemen, maar 10 miljoen voor Culturele Hoofdstad is geen probleem. In Helmond is er niet genoeg geld om een afgebrand theater weer op te bouwen, maar 10 miljoen voor Culturele Hoofdstad is geen probleem.