Voorzitter, in de themavergadering bleek de PVV de enige partij die vanuit de ervaringen met andere fondsen een duidelijk kritisch geluid liet horen.

Bescherming van ons Brabantse Erfgoed is voor de PVV een prioriteit, juist dáárom moeten we geen fonds instellen.

Voorzitter, ik breng de lessen van de Zuidelijke Rekenkamer over fondsen, deelnemingen en informatievoorziening in herinnering. Die weerklinken in onze volgende argumenten. Want:

Water is niet weg te denken in een veilige, mooie en gezellige leefomgeving. Of het nu gaat om zwemmen in water, schaatsen op bevroren water of als hoofdingrediënt van het meest genuttigde drankje tijdens carnaval.

Als Statenlid is het ontzettend mooi om een bijdrage te mogen leveren aan goed en schoon drinkwater voor al onze Brabanders. Ons heerlijke Brabantse water komt zelfs uit de kraan bij onze Zeeuwse buren. Wie weet zullen zij uiteindelijk ook allemaal carnaval vieren. Mijn vrouw in ieder geval wel.

Voorzitter,

Het debat wat we vandaag voeren is de uitkomst van een absurde, maar bovenal onzuivere, gang van zaken. De BOS2.0 is een beleidsstuk wat sterk bepalend is voor de wijze waarop deze provincie omgaat met stikstof en dientengevolge met onze boeren, onze bedrijven, onze bouwprojecten en onze automobilisten. Het is zo verstrekkend dat iedere Brabantse burger direct of indirect de gevolgen van dit beleid zal ondervinden. Bij zulke ingrijpende beslissingen moet Provinciale Staten haar volksvertegenwoordigende en kaderstellende rol optimaal kunnen invullen.

Voorzitter,

Over de TAM zelf kan ik kort zijn: met name dat de zonneladder nu wordt aangescherpt is wat de PVV fractie betreft uitstekend. Maar over de uitvoering daarvan hebben we nog wel enige kritiekpunten.

Uitgangspunt van de huidige zonneladder is dat landbouwgrond pas de laatst mogelijke beschikbare locatie is voor zonnepanelen. In de praktijk zien we nu echter dat bij een project als Heidebos van Sunvest op de Hooghei in Berlicum dat de gemeente Sint Michielsgestel wel erg makkelijk zonnepanelen toestaat op landbouwgrond. Ze schuiven feitelijk de zonneladder aan de kant door te stellen dat het geschatte potentieel aan zonnepanelen op bedrijfsdaken in 2030 wellicht toch niet realistisch is én omdat ze nu eenmaal voor 1 januari 2025 voor de RES-opgave de omgevingsvergunningen voor zonneparken verleend moeten hebben. Verder stelt de gemeente dat er voor bijvoorbeeld restgronden geen aanvragen zijn ingediend, en daarom zou landbouwgrond noodzakelijk zijn.